Eg trudde er kunne dansa salsa

Torsdag følte vi oss endeleg så trygg på byen at vi våga oss ut for å sjå på nattelivet. Det byrjar tidleg her slik at folk kjem seg opp om morgonen igjen. Vi tok turen til La Hoya Quemada, ein bar der dei spelar salsamusikk kvar torsdag. Då vi kjøpte vår første øl litt over ni var dansegolvet stappfullt av unge og gamle menneske som rista på kroppsdelar eg ikkje visste ein kunne rista på. Eg vart berre ståande i ein krok og glo dei første ti minutta. Dei lokale jentene sendte oss norske jenter drepande blikk som fortalde at dette var deira teritorium og at vi kvitingar ikkje har noko her og gjera. Mennene derimot stod i kø for å få dansa med oss. Eg våga meg utpå dansegolvet etterkvart og det tok berre eit halvt minutt før den første friaren tok eit godt tak om livet mitt og svingte meg rundt så eg nesten gjekk i bakken, før han viskar i øret mitt at "salsa is a sticky dance". Sticky er vel og bra, men ikkje kall meg dancing queen der eg står og tråkkar på føttene dine medan eg viftar med armane som ei kråke! Heldigvis tek sangen slutt og eg kan igjen bevega meg på normal måte. I det eg skal ta ein slurk av ølen min, vert eg igjen henta ut på dansegolvet. Det er ein liten pjokk som ikkje kan meir engelsk enn eg kan spansk, den munnlege kommunikasjonen vart med andre ord vanskeleg. Men det er heilt tydeleg at han meinar eg bør retta meg opp i ryggen og halda armane stivt slik dei skal vera. Eg var kjempe glad for at nokon endeleg tok litt ansvar for å visa meg korleis det skal dansast salsa utan å heile tida bevega hendene i retning rumpa mi.

Folk her kan verkeleg dansa og eg er så imponert! Neste veke tek salsa timane til og gjett om eg skal stå på første rad!